Szczep swoją obrzędowość opiera na zwyczajach pochodzących od Indian, Wigierczyków oraz woodcraftu Ernesta Thompsona Setona.

Nazwa Szczepu - "Zarzewie" oznacza - żar do rozpalania ogniska lub zaczątek czegoś, źródło, z którego coś powstaje (słowniki.onet.pl)

Znakiem naszego Szczepu jest:

Sam znak jest wzorowany na głowie ducha puszczy (symbolu woodcraftu)

Lilijka w środku - oznacza naszą przynależność do ZHP
Krąg - oznacza braterstwo i naszą równość
Rogi - kontakt między umysłem a duszą
Pięć indiańskich piór - symbolizuje 5 drużyn, które miały być zarzewiem do stworzenia Szczepu

Piosenka obrzędowa                                             

Narodziny świata

Oto pierwsze padły słowa: oto stało się. a e a
Każda rzecz ma raz początek czy kto chce czy nie! C G a
Rodzi się ziemi kula; rodzi się świat! C e F
Bezimienni wstają z mułu; idzie w górę las G C e
Rodzi się wąż i robak; rodzi się ptak F G e
Co to będzie, jak to będzie, nie wiadomo nic! F C G C
Kto już za kim cicho tęskni; nie wiadomo nic! F C G C

Suną chmury, grzmią pioruny - oto pada deszcz! a e a
Pętla czasu się rozwija i do gardła lgnie! C G a
Rodzi się życie nowe; rodzi się śmierć C e F
Człowiek stoi ponad wodą, własną zgłębia toń! G C e
Rodzi się płacz i lament; rodzi się noc! F G e
Ten się dźwiga, ten się garbi, w plecach stoi nóż! F C G C
Słońce wschodzi i zachodzi, nie przeszkodzi ból! F C G C

Beznadziejne są nadzieje, wiara, lęk i żal! a e a
Starożytność, nowożytność, a za dalą dal! C G a
Rodzi się ogień wieczny; rodzi się pleśń! C e F
Przegrać-wygrać, kochać-gardzić, poza cieniem blask! G C e
Rodzi się "nie" jak niemoc; rodzi się "tak"! F G e
Walą serca, krwawią stopy, gońmy wiatr! F C G C
Walą serca, krwawią stopy, gońmy wiatr! F C G C
Walą serca, krwawią stopy, gońmy wiatr! F C G C
Walą serca, krwawią stopy, gońmy wiatr! F C G C

Kodeks postępowania dobrego puszczanina oprócz wartości ZHP dodatkowo uzupełnia się pięcioma Prawami Indianina, które brzmią:

Pamiętaj, że dobry Indianin:

• Mało mówi, ale dużo czyni;

• Jest przyjacielem słabszych, a wrogiem tych, którzy ze szkodą dla innych wykorzystują swą siłę;

• Stara naprawiać krzywdy i szkody, które napotyka;

• Chwali się tylko tym co uczynił naprawdę;

• Ma tylko jeden język, a jest to język prawdy

 oraz

• Wódz mówi pierwszy

• Wódz podejmuje decyzję

• Wódz rozwiązuje problemy

• Uszanuj to gdyż jest to twój wódz

W Szczepie rozwinięte jest nazewnictwo, wykorzystywane w szczególności w czasie gier szczepowych odbywających się w ostatni dzień programowy obozu.

Nazwy drużyn:

• Gromada zuchowa - małe koczowisko

• Drużyny harcerskie - koczowisko

• Drużyna starszoharcerska - duże koczowisko

Zuchy, harcerze i harcerze starsi w dialekcie indiańskim noszą nazwy:

• Zuchenki i zuchy - dzieci indiańskie (dziewczynki i chłopcy indiański)

• Harcerki i harcerki starsze - młode squaw

• Harcerze i harcerze starsi - młodzi wojownicy

• Wędrowniczki – squaw

• Wędrownicy - wojownicy

Nazewnictwo funkcji w Szczepie:

• Komendant Szczepu – Wielki Wódz

• Zastępca Komendanta – Wielka Szamanka

• Drużynowy – Wódz

• Przyboczny – Szaman

• Zastępowy – Mały Wódz

• Byli funkcyjni Szczepu – Starsi Rady

• Rada Szczepu – Wielka Rada Szczepu

• Komenda – Starszyzna

Atrybuty władzy:

Dla wszystkich Wodzów - buława. Wielki Wódz posiada laskę, którą jest zobowiązany sam sobie znaleźć. Jeśli Wielki Wódz pełni równocześnie funkcję Wodza to prócz laski posiada też buławę.

Szczep posiada Wielką Radę Szczepu, którą tworzą:

• Wielki Wódz

• Wielki Szaman

• Wodzowie

• Szamani

• Starsi Rady zapraszani gościnnie

Do zadań Wielkiej Rady Szczepu należy:

• Nagradzanie i karanie w czasie obrzędowych imprez Szczepu

• Przyznawania mian puszczańskich

• Wyznaczanie prób dzielności dla osób zmieniających przydział

• Decydowanie o użyciu strojów obrzędowych

Obrzędami stale wpisanymi do puszczańskiej tradycji Szczepu są:

• Rozpalanie ogniska (ustawionego tak, aby mieć wejście z czterech stron) lub kominka odbywa się przez cztery wskazane przez Wielkiego Wodza osoby. Każda z tych osób symbolizuje jeden z czterech kierunków ludzkiego rozwoju pochodzącego od ognia: siłę, prawdę, miłość, służbę

• Całodzienna gra szczepowa odbywająca się ostatniego dnia programowego na obozie zakończona ogniskiem bądź świeczkowiskiem w strojach obrzędowych

• Przekazanie zuchów do harcerzy, harcerzy do harcerzy starszych w jedną z ostatnich obozowych nocy - po grze szczepowej

• Przyrzeczenia harcerskie każdy składa indywidualnie przechodząc wraz z drużynowym drogę, na której kolejno zapala 10 świeczek symbolizujących prawo harcerskie

Odznaki, trofea, elementy stroju                               

• Amulet własnoręcznie zrobiony

• Koraliki / plecionki przyznawane harcerkom / harcerzom

• Woreczek na zioła

• Puszczański pokrowiec na nóż

• Ściągacz na chustę

Zwyczaje i obrzędy związane z ogniem

Szczep posiada swoje obrzędy i zwyczaje związane z ogniem. Oto one:   

• Ognisko układa się tak, aby miało cztery wejścia (miejsca do rozpalenia)

• Osoba prowadząca prosi o rozpalenie ogniska cztery osoby. Każda z tych osób symbolizuje jedną z sił odchodzących od ognia: prawdę, miłość, siłę i służbę

• Ognisko rozpalone jest czterema zapałkami. Kolejno każda osoba odpala zapałkę o draskę i podaje pudełko dalej

• W trakcie rozpalania ognia wszyscy uczestnicy ogniska stoją na baczność

• Po komendzie "spocznij" prowadzący rozpoczyna "Już rozpaliło się ognisko"

• W chwili zaśpiewania "...siedliśmy wszyscy przy nim..." osoba pełniąca najwyższą funkcję siada a następnie siadają wszyscy uczestnicy ogniska. Siadając każda harcerka / harcerz zdejmuje rogatywkę i kładzie ją przed siebie a nóż lub finkę wbija w ziemię lub kładzie na ziemi obok rogatywki

• Kolejną obrzędową piosenką śpiewaną zaraz po "Już rozpaliło się ognisko" jest "Ogień"

• Pod odśpiewaniu obrzędowych pieśni prowadzący wybiera i mianuje przy pomocy tlącego się drewienka z ogniska dwóch strażników ognia

• Dla rozpalającego i dla strażnika ich wybór na tę funkcje to zaszczyt i wyróżnienie

• Strażnik ognia ma za zadanie dbać, aby ognisko nie zgasło. Jego zadaniem jest dokładnie do ognia (nie wolno dorzucać) a w sytuacji wypadnięcia iskry z ogniska zadaniem strażnika jest ugaszenie tlącej się iskierki jednak nie można uczynić tego poprzez zdeptanie ognia. Strażnik podchodząc i odchodząc od ogniska ma obowiązek stanąć na baczność. W takcie trwania ogniska nie siada w kręgu, nie wypowiada się. Jeśli jego uczestnictwo jest wymagane może w wyjątkowych sytuacjach zostać chwilowo zwolniony z funkcji przez prowadzącego

• Każda osoba uczestnicząca w ognisku siedzi w kręgu. Niedopuszczalne jest, aby ktokolwiek siedział poza kręgiem, za plecami innej osoby

• Nie należy wyciągać nóg w kierunku ognia. W sytuacji, gdy ktoś ma chorą nogę i nie może mieć jej zgiętej powinien starać się usiąść tak, aby noga nie była skierowana centralnie do ognia

• Osoba dochodząca w trakcie ogniska do kręgu, która nie uczestniczyła w rozpalaniu powinna przynieść i dorzucić do ognia gałązkę iglaka (jest to jedyny przypadek, gdy do ognia nie dokłada strażnik)

• Osoba, która uczestniczy w ognisku, ale musi, choć na moment oddalić się z kręgu powinna podejść do ognia i stanąć na baczność. Tak samo musi uczynić wracając na swoje miejsce

• W chwili, gdy prowadzący powoli zaczyna kończyć ognisko śpiewana jest piosenka pod tytułem "Krąg" - jest to sygnał dla strażnika ognia, że od tej pory nie należy dokładać już do ogniska

• Na zakończenie ogniska śpiewane są kolejno: "Już do odwrotu..." oraz "Ogniska już dogasa blask". W trakcie słów "...wstaje w wiara..." wstaje osoba pełniąca najwyższą funkcję a następnie wszyscy uczestnicy ogniska. Przy słowach "...braterski splećmy krąg..." prowadzący splata krąg a następnie robią to wszyscy stojący w kręgu

• Po zakończeniu ogniska zadaniem strażników jest dopilnowanie, aby ognisko zgasło - nie wolno zalewać go wodą, zadeptywać. Gdy ognisko dogasa strażnicy układają z popiołu bądź żarzących się węglików harcerską lilijkę

Zwyczaje przy ogniu jakim jest kominek wiele nie różnią się od tych przy ognisku. Nie ma oczywiście strażników ognia a do zadań osób rozpalających kominek należy również jego zgaszenie za pomocą paluszków (nie zdmuchuje się świeczek). Pozostałe zwyczaje i obrzędy są te same.